Jeremiah 49

Rozdział 49

1O Ammonitach tak mówi Pan: Czyż Izrael nie ma synów? Czyż nie ma żadnego dziedzica? Czemu ich król dziedzicznie opanował Gad, a jego lud mieszka w jego miastach? 2Dlatego oto nadchodzą dni ^a, mówi Pan, gdy sprawię, że usłyszą okrzyk wojenny w Rabbie synów Ammona ^b i stanie się ona rumowiskiem, a inne jej miasta będą spalone ogniem. Wtedy Izrael posiądzie swoich dzierżawców, mówi Pan. 3Zawódź, Cheszbonie, bo Aj jest spustoszone. Krzyczcie, córki Rabby, przepaszcie się worami, lamentujcie i biegajcie wśród płotów, bo wasz król pójdzie do niewoli wraz ze swoimi kapłanami i książętami. 4Czemu się chlubisz dolinami? Twoja dolina spłynęła, córko buntownicza, która ufasz swym skarbom, mówiąc: Któż nadciągnie przeciwko mnie? 5Oto sprowadzę na ciebie strach, mówi Pan Bóg zastępów, od wszystkich, którzy są dokoła ciebie; będziecie wygnani każdy osobno, a nikt nie pozbiera tułaczy. 6Potem jednak odwrócę niewolę synów Ammona ^c, mówi Pan. 7O Edomie ^d tak mówi Pan zastępów: Czyż nie ma już mądrości w Temanie? Czyż zginęła rada od roztropnych i obróciła się wniwecz ich mądrość? 8Uciekajcie, zawracajcie, ukryjcie się w głębokich kryjówkach, mieszkańcy Dedanu ^e, bo sprowadzę na niego klęskę Ezawa, w czasie gdy go nawiedzę. 9Gdyby zbieracze przyszli do ciebie, czy nie zostawiliby jakichś winogron? Gdyby się wkradli złodzieje w nocy, szkodziliby dotąd, aż mieliby dość. 10Lecz ja obnażę Ezawa ^f, odkryję jego kryjówki, tak że nie będzie mógł się ukryć. Zniszczone jest jego potomstwo, jego bracia i jego sąsiedzi, i nie będzie go. 11Zostaw swoje sieroty, ja będę je żywić, a twoje wdowy niech mi zaufają ^g. 12Tak bowiem mówi Pan: Oto ci, którzy nie byli skazani na picie z tego kielicha, musieli pić z niego, a ty miałbyś ujść z tego bezkarnie? Nie ujdziesz, ale na pewno będziesz pił. 13Przysięgam bowiem na siebie samego, mówi Pan, że Bosra stanie się spustoszeniem ^h, hańbą, ruiną i przekleństwem, a wszystkie jej miasta będą ruiną na wieki. 14Usłyszałem wieść od Pana, że do narodów wysłany jest poseł mówiący: Zgromadźcie się, wyruszcie przeciw niej, powstańcie do bitwy. 15Oto bowiem sprawię, że będziesz mały wśród narodów i wzgardzony między ludźmi. 16Zdradziła cię twoja zuchwałość i pycha twego serca, ty, który mieszkasz w rozpadlinach skalnych, który trzymasz się wysokich pagórków. Choćbyś założył swoje gniazdo wysoko jak orzeł, nawet stamtąd cię strącę, mówi Pan. 17Edom będzie spustoszeniem, ktokolwiek będzie przechodził obok niego, zdumieje się i będzie świstać nad wszystkimi jego plagami. 18Jak po zniszczeniu Sodomy i Gomory oraz miast sąsiednich ⁱ, mówi Pan, nikt tam nie zamieszka i żaden syn człowieka nie będzie w nim gościł. 19Oto jak lew wystąpi z wezbrania Jordanu przeciwko przybytkowi mocarza. Wypędzę go jednak nagle z tej ziemi, a ustanowię nad nią mojego wybrańca. Któż bowiem jest mi równy? Kto wyznaczy mi termin rozprawy? A kto jest tym pasterzem, który się ostoi przede mną? 20Dlatego słuchajcie postanowienia Pana, które powziął przeciwko Edomowi, i jego zamysłów, które przygotował przeciwko mieszkańcom Temanu: Zaprawdę, wywloką ich najmniejsi z tej trzody, spustoszą ich i ich mieszkania. 21Od grzmotu ich upadku ziemia się porusza, głos ich krzyku słychać nad Morzem Czerwonym. 22Oto jak orzeł wzbije się i przyleci, i rozciągnie swoje skrzydła nad Bosrą. W tym dniu serce mocarzy Edomu stanie się jak serce rodzącej kobiety. 23O Damaszku ^j. Wstydzą się Chamat i Arpad, bo usłyszały złą wieść. Zatrwożyły się tak, że nawet morze się wzruszy, a nie będzie mogło się uspokoić. 24Osłabł Damaszek i rzuca się do ucieczki, strach go ogarnął. Udręka i bóle ogarnęły go jak rodzącą kobietę. 25Ale powiedzą: Jakże się nie miało ostać miasto sławne, miasto mej radości? 26Dlatego jego młodzieńcy upadną na jego ulicach ^k, a wszyscy waleczni wojownicy w tym dniu zostaną wytraceni, mówi Pan zastępów. 27I wzniecę ogień w murze Damaszku, który strawi pałace Ben-Hadada. 28O Kedarze i królestwach Chasoru, które ma pobić Nabuchodonozor, król Babilonu, tak mówi Pan: Wstańcie, wyruszajcie na Kedar i spustoszcie narody wschodnie. 29Zabiorą ich namioty i trzody, wezmą ze sobą ich zasłony, wszystkie ich sprzęty oraz ich wielbłądy. I zawołają na nich: Strach dokoła. 30Uciekajcie, rozbiegnijcie się prędko, ukryjcie się w głębokich kryjówkach, mieszkańcy Chasoru, mówi Pan. Radził się bowiem przeciwko wam Nabuchodonozor, król Babilonu, i obmyślił przeciwko wam zdradę. 31Wstańcie, ruszajcie na naród spokojny ^l, mieszkający bezpiecznie, mówi Pan, nie ma ani wrót, ani rygli, mieszka samotnie ^m. 32Ich wielbłądy będą łupem, a liczne ich stada – zdobyczą. Rozproszę na wszystkie wiatry ⁿ tych, którzy mieszkają w najdalszych zakątkach, i sprowadzę na nich klęskę ze wszystkich stron, mówi Pan. 33Chasor stanie się siedliskiem smoków ^o, pustkowiem na wieki. Nikt tam nie zamieszka i żaden syn człowieka nie będzie w nim gościł. 34Słowo Pana, które doszło do proroka Jeremiasza przeciwko Elamowi na początku królowania Sedekiasza, króla Judy, mówiące: 35Tak mówi Pan zastępów: Oto złamię łuk Elamu, podstawę jego potęgi; 36I sprowadzę na Elam cztery wiatry z czterech stron świata, i rozproszę go na wszystkie te wiatry tak, że nie będzie narodu, do którego by nie przyszli wygnańcy Elamu. 37I napełnię Elam trwogą przed jego wrogami i przed tymi, którzy czyhają na jego życie. Sprowadzę na nich nieszczęście, zapalczywość mego gniewu, mówi Pan, i poślę też za nimi miecz, aż ich wyniszczę. 38I ustawię swój tron w Elamie i stamtąd wytępię króla i książąt, mówi Pan. 39Stanie się jednak w ostatecznych dniach, że odwrócę niewolę Elamu, mówi Pan.